Gisteren heb ik echt genoten van de Ronde van Vlaanderen. Ik had de eer plaats te mogen nemen in de directiewagen met Wim Van Herreweghe, de organisator, en Bert Anciaux, onze minister van sport. De chauffeur was mijn moeders idool uit haar jeugd, Walter Godefroot, oud-renner en oud-ploegleider van TELEKOM en de man achter renners zoals Jan Ullrich en Erik Zabel.
Het werd een heel Vlaamse dag, een echt Vlaams volksfeest. Honderdduizenden mensen met wapperende Vlaamse Leeuwvlaggen stonden over heel het traject verspreid maar toch vooral op de hellingen in de Vlaamse Ardennen, mijn geliefkoosde fietsterrein. Ik was blij daar te zijn, ook al was het dan in de wagen en niet op de fiets.

Af en toe moest onze wagen sommige persmotards vooruitsturen omdat ze met gevaarlijk veel volk gevaarlijk dicht bij de renners kwamen maar meestal was de dag relatief rustig. Bert Anciaux, ook minister van jeugd en cultuur, was zeer enthousiast over de sfeer en over het feit dat hij het met mij niet over subsidies hoefde te hebben. Hierover had ik voor de start op het podium in Brugge al een grapje gemaakt en dat volstond. Op datzelfde podium had ik ook al geduetteerd met Michel Wuyts, die duidelijk zijn roeping heeft gemist; de man is een begenadigd zanger.

Over de koers zelf kan ik kort zijn: gelukkig bleef het een beetje droog want er waren nu al veel valpartijen, en: de beste heeft gewonnen. Gelukkig dat Leif Hoste demarreerde op de Valkenberg want anders had je kunnen denken dat Tom met zijn vrienden een pleziertochtje aan het meken was. Die man is zo sterk, wat een talent. Daarnaast is hij ook zeer aardig voor iedereen, een hele toffe gast!

Van de koers konden wij niet altijd veel zien, daarvoor was de taak van de organisator te belangrijk. Maar wat een voorrecht om in die laatste kilometers net achter die ontsnapte renners te mogen rijden en een sprint te kunnen volgen van in het wiel van Tom Boonen, want zo leek het wel voor mij. snelheid: ongeveer 65 à 70 kilometer per uur in de laatste honderdvijftig meter.

Deze Nederlandstalige boodschap over ons schitterende Vlaamse wielermonument, gewonnen door een Vlaams wielermonument in wording, is hier wel op zijn plaats, vind ik. We mogen weer eens heel trots zijn, maar Tom en Leif zelf toch nog het meest!

Groetjes

Helmut