• NEDERLANDSTALIG MENU
  • INFO
    • Laatste nieuwtjes
    • ALGEMENE INFO - KONTAKT
    • IN MEMORIAM
    • PC-INFO
  • LUNCHES
    • LOPEND JAAR
    • 2014
    • 2013
    • 2012
    • 2011
    • 2010
    • 2009
    • 2008
    • OUDER
  • DIVERSE
    • OLDIES
    • Collegiaal nieuws
    • WEETJES
    • WIE-KENT MOP
    • VAKANTIEVERBLIJVEN
    • SPORTIEVE SENIOREN
    • CULTURELE UITSTAPPEN
    • videoclips
• MENU FRANCAIS
  • INFO
    • DERNIERES NOUVELLES
    • INFO général
    • IN MEMORIAM
    • PC-INFO
  • LUNCHES
    • Lunches de l'année
    • 2014
    • 2013
    • 2012
    • 2011
    • 2010
    • 2009
    • 2008
    • avant 2008
  • DIVERS
    • OLDIES
    • Collègues
    • Bien é savoir
    • BLAGUES
    • Logements de VACANCES
    • SENIORS SPORTIFS
    • VISITES CULTURELLES
    • Clips video

Pierre van de Putte is private banker bij Belfius

Hoe lang werkt u al in de financiële wereld?
Na mijn studie toegepaste economie in Mons heb ik één jaar als leraar economie gewerkt. Nadien, kreeg ik de opportuniteit om de commerce in te gaan bij Paribas Bank. Ik werk nu al 26 jaar voor dezelfde groep werk – maar, dankzij fusies en overnames, onder verschillende namen.

Hoe bent u in het vak gerold?
Ik heb veel verschillende functies bekleed. Na mijn studie heb ik de marketing bij Paribas opgezet. Daarna ben ik vijf jaar kantoordirecteur in Brussel geweest en vervolgens chef de kabinet voor de voorzitter van Parisbas België. Toen brak er een tijd aan van veel overnames en ook was de komst van de Europese munt op handen. Ik ben toen in Parijs gaan werken als adviseur bij Cortal. Daarna ben ik als adviseur terechtgekomen bij Eural en toen als commercieel marketing directeur bij Cortal België. Eigenlijk vallen alle functies onder te verdelen in drie groepen: commerciële functies, marketing en advies & organisatie. Via deze laatste kon ik ervaring opdoen binnen private banking, maar ik wilde weer meer commercieel contact met de klanten en concrete problemen voor hen kunnen oplossen. Met een extra vorming om de officiële certificatie te krijgen, ben ik in 2006 private banker geworden. Sinds 2 jaar ligt de klemtoon op het begeleiden van private banker officers in kantoren
........  meer?  KLIK HIER

 D-day. De meisjes (volgens mij 1 was Jacqueline de andere weet ik niet meer maar ik denk Karin) kwamen testen. De spanning was te snijden. Ze hadden trades meegebracht uit de real-time-omgeving die ze dan inbrachten in de test-omgeving. Na het inbrengen van trades  en analyseren van de resultaten keken ze mekaar aan. Het werkt zoals het hoort! Sindsdien zei men mij dat ik de "chouchou" geworden was van Mw. Vijghen. Na het succesvol interveniëren en upgraden van de software vermoed ik dat  vaak door BO trading gebeld werd voor "problemen"(die er geen waren) maar eigenlijk gewoon voor de gezelligheid. Waar is de tijd...ontzettend leuke mensen om voor te werken. Mijn relatie met de hele afdeling BO trading was tot op mijn vertrek ontzettend goed en wat een professionals....

 Daarna kreeg ik bovenop IT BO trading de verantwoordelijkheid van IT FO trading door het vertrek van Roger Declercq. Ik was reeds een paar keren in contact gekomen met de marktzaal en het sprak me ontzettend aan. Na het overnemen van IT FO trading had ik contact met Peter Audoore maar natuurlijk maak je ook een praatje met andere jongens zoals Etienne de Clippele, Peter de Bakker(he was my buddy), Claude Werner(?) en den Toni (Peeters) Ik was helemaal verkocht en "ik zou in de marktzaal wat moeten gaan doen" wist ik.

 Op een dag kwam ik door Christan Debotze , mijn groepsleider  te weten ,dat .......... (... het vervolg is voor binnen een paar dagen .... ) WORDT VERVOLGD ...

AFLEVERING TWEE : (9 maart 2015)
Op een dag kwam ik door Christan Debotze , mijn groepsleider  te weten ,dat ze een software gingen aanschaffen voor de FO schatkistcertificaten (T-bils). Ik heb toen met Frans Caes gepraat  en heb info ontvangen. Message je hebt 3 weken de tijd om iets te ontwikkelen anders kopen we een extern pakket. Iedereen binnen IT sceptisch and Ernest is going to break its neck but I did it!Ik ging na 3 weken naar de marktzaal met mijn in house ontwikkelde software en Frans kon zijn ogen niet geloven. This is it!!! Zij hij. Simpel ik begreep toen reeds de behoefte van een  FO.
Pikant detail. Op een dag ga ik naar Luik (Bocholtz house?) voor een interne cursus waar de gastheer Philippe Rhomagnoli is. Om te beginnen kom ik te laat vanuit Brussel. Slechte punten . Tijdens 1 van de breaks spreekt Philippe me aan met de vraag in welke afdeling zit je? "IT"  zei ik. Waardeloos  zei hij. En welke applicaties verzorg je dan,zei hij, om de bittere pil te verzachten? Nou BO  Trading ,FO Trading en FO schatkistcertificaten. Nou een hele omwenteling want volgens hem was ik de enige die wat waard was in de hele IT afdeling.  Zou me later zuur opbreken.
Ergens in 1991 verneem ik dat de FO trading traders zoekt en ik trek mijn stoute schoenen aan en ga naar den Toni (Peeters), toen verantwoordelijk voor de marktzaal. Nou ja hij zag het met mij wel zitten dus werd ik uitgestuurd voor de "tests".Robert Blaise van IT was hiervan op de hoogte maar hij zei mij je gaat nooit in die proeven slagen. Nou ja den Toni krijgt de resultaten binnen en hij zegt jij komt nu werken voor mij in de marktzaal want jij hebt succesvol de tests doorlopen. HR belt Blaise met het goede nieuws dat ik naar de marktzaal  ga en Blaise( not pleased )belt daarna  naar zijn vriendje Rhomagnoli. Die Ernest Lichtert is zo goed dat hij nu nog niet weg mag bij mij, hij zit hier namelijk minder dan 2 jaar en heb hem echt nodig. Rhomagnoli zegt aan den Toni "Lichtert blijft op IT".

Den Toni verveeld want ja Rhomagnoli had hem gemeld dat ik nog een tijdje het mooie weer moest maken in IT maar hij zei me je dag komt nog... En inderdaad die kwam.
Als het niet lukt via de voordeur dan maar via de achterdeur. Op een dag zie ik een advertentie in de krant Eural zoekt een treasurer/portfolio manager. Ik wist dat Paribas voor 99.9% eigenaar was van Eural en dat Toni van Paribas de architect was voor de portfolio dus dat sprak me wel aan. Per toeval had ik samen met de financiële directeur van Eural (Eric Hermann) de cursus Financiële analyse gevolgd van de ABAF. Voordeel ik kende hem en hij was belast met de eindbeslissing. Ik wist dat hij af en toe in de marktzaal zat van Paribas want Eural had daar 2 desken voor FO. Op een avond ga ik naar de marktzaal en heb ik een gesprek met Eric gehad. Ik weet dat er ontzettend veel kandidaten waren maar uiteindelijk ben ik uit de bus gekomen. Nu kwam het vervelende, zorgen dat Paribas zijn veto niet stelt. Ik maak een afspraak met HR en leg onmiddellijk de kaarten op tafel. Als jullie me beletten om weg te gaan naar Eural dan lopen jullie het risico een goed element uit de Paribas België groep te verliezen dus it’s op to you zei ik de HR baas. Geen veto dus ik aan de slag bij Eural eind 1991.

Een anekdote die ik later te horen kreeg is dat Rhomagnoli in een IT meeting met Robert Blaise opeens aan Robert zegt: Ik zie die Lichtert in de marktzaal zitten, wij hadden toch afgesproken dat hij nog een paar jaren voor jou zou werken? Ja dat klopt maar hij zit daar niet voor ons maar voor Eural….
Ik was door mijn achtergrond (ingenieur, IT, CFA) van vele markten thuis en kreeg bij Eural de eerste twee jaar veel uiteenlopende klusjes te klaren op het financieel departement van Eural. Uitbreiden van de IT van de BO, opzetten van de rapportage beheers controle, opstellen van budget, uitvoeren van ALM simulaties, secretaris ALM comité en af en toe invallen voor de FO van Eural waar permanent iemand 100% van zijn tijd zat. Mijn voorkeur was toch wel de FO dat kan je je wel indenken.

Op een dag geeft de FO jongen (Christian Bauwens) zijn ontslag want hij wou een internationale carrière opbouwen in Zuid Amerika (het is hem via een omweg uiteindelijk gelukt). Dus in plaats van in te vallen moest ik 100% de FO jongen vervangen en de thesaurie en portfolio runnen. Ik behield een deel van de vorige taken en herinner me veel overuren…. Voor de een of andere reden is er uiteindelijk afgezien van de aanwerving van een nieuwe FO jongen of meisje en bleef ik het runnen.

EPILOOG
1994 was een bloedbad voor de obligatiemarkten doordat de lange termijn rente substantieel steeg met als gevolg dat “lange” obligaties flinke klappen kregen. Onze economisten (Eric Willeaume!) riepen in het voorjaar “een correcte 10 jaar België ligt ergens rond de 6 a 6.5%, deze beweging is overdone!”.  Gelijk kregen ze  maar intussen steeg de rente wel door tot rond de 8.5% (uit mijn hoofd). Toni had voor Paribas en Eural posities beginnen opbouwen in 10 of langere OLO’s en eind augustus 2014 keek hij tegen grote markt to markt verliezen aan. Parijs en …. Rhomagnoli zagen hun kans groot om Toni buiten te werken en hebben hem op een moment suprême gepakt namelijk ongeveer op de top van de 10 jarige rente (die timing was wel goed de andere van het verkopen niet). Het verhaal was als volgt: Parijs ziet de 10 jarige rente gebaseerd op de forward curve verder doorstijgen tot een 9.5% dus nog zoveel extra verlies etc. Rationaliteit was ver zoek maar het ging er om Toni en een deel van zijn team buiten te werken. Toni op non actief en wij worden “verplicht” lang papier op het laagste niveau te verkopen. Eind 2014 heeft de rente nog eens de zone van 8.5% bereikt om daarna als een baksteen naar beneden te vallen. Intussen was de man die het wel goed gezien had (Toni)  op non actief en was de spanning in de marktzaal soms te snijden want Toni vertikte het om zijn bureau te verlaten en kwam nog iedere dag met zijn copains een babbeltje maken. Maanden heeft het geduurd voor ze er uit waren over de ontslagregeling maar uiteindelijk is Toni in het voorjaar 1995 met een flinke koffer geld naar huis gegaan is.

 Het weg gaan van Toni vond ik jammer want als je goed oplette kon je veel van hem leren en ik had nog zoveel kunnen leren van deze ancien. Soit politieke afrekeningen en machtsspelletjes gebeuren in alle bedrijven.

 Ergens in de zomer van 1995 hoor ik in de marktzaal “ze zoeken iemand voor de thesaurie van Paribas Curaçao” want diegene die daar zit wil terug komen. We praten er over thuis en ja 3 jaren in het buitenland met garantie terug te integreren dat zou wel wat voor mij kunnen zijn dachten we. De contact persoon voor Curaçao was Christian Pinte waar ik een gesprek mee had. Die zag het wel zitten maar bij Eural hadden ze mij “nodig” dus mocht ik niet gaan. Een paar maanden later heb ik met de voorzitter van Eural Mr. Dumont een meeting en opeens vraagt hij mij op de man af: had je echt graag naar Curacao willen gaan? Ja wij vinden het jammer dat dit niet heeft kunnen doorgaan  zeg ik hem.

 Wat er toen achter de schermen gebeurd is weet ik niet maar ik kreeg een afspraak met Christian die de voorwaarden uiteen zette en voorstelde een week naar Curaçao te gaan voor we beslisten. In Januari 1996 reizen wij naar Curaçao om te verkennen en we beslissen om de move voor 3 jaar te maken, vertrek uit België wordt vastgelegd op 31 maart 1996.

 2 Maanden om het vertrek en de overdracht te regelen lijkt veel maar is uiteindelijk veel te kort vooral die laatste weken waren hectisch want ik zou ook de boekhouding moeten doen werd opeens gezegd. Ik wist helemaal niets van boekhouding maar kreeg een spoedcursus in Brussel van Marc Fable van het team van Roland Deras.

 Na een laatste afscheidsborrel met de collega’s van Paribas en Eural stond ik 31 maart 1996 met mijn koffertjes in Zaventem om via Schiphol naar Curaçao te reizen. Ik werd in Curaçao opgevangen door Guido Goesaert die mij zo goed het kon inwerkte in de administratieve werkzaamheden. De eerste maanden vlogen zo voorbij omdat alles nieuw was, de omgeving, de collega’s, het werk en een aantal zaken die geregeld moesten worden zoals Reuters etc..

 Het eerste jaar had ik behoefte om vaak van het eiland af te zijn want ik vond het eiland te klein en te beperkt, mistte de drukte van de marktzaal, Brussel, België. Onze baby geboren in 1997 en het overlijden van mijn moeder (1996) en vader (1997) hebben ons leven uiteindelijk een andere wending gegeven. Ik had geen stress meer om langere periodes op het eiland te blijven want we waren druk met de pasgeboren baby en de drang om vaak familie in België op te zoeken was weg.

 Na dit intermezzo verder met de bank. In het najaar van 1996 wordt me gemeld dat ik de volledige details van onze activa en passiva van Paribas Curaçao aan Paribas Parijs moet geven. “We staan te koop!” zeg ik aan Brussel. Niets van, dit is maar een groepsoefening waar je je niets moet van aantrekken. Later bleek dat Paribas Parijs Paribas België en de onderdelen ervan te koop had gezet.  Waarom en hoe het allemaal gelopen is  weet Christian (Pinte) wellicht het beste en het uiteindelijke resultaat is dat we  op 24 mei 1997 te horen krijgen dat BACOB ons koopt. “Tes noor de kluuten” (Brussels) denk ik bij mezelf. Wij pasten als banken niet bij mekaar door de mentaliteit, het ondernemerschap, de bedrijfscultuur, het imago, etc..  Eigenlijk gaat de directie van Paribas België de nieuwe groep leiden en uiteindelijk krijg je een veel groter Paribas België dan voorheen wordt me verzekerd. Na een paar maanden krijg ik het gevoel dat het niet zal werken door de besluiteloosheid en de vele ruzies op directieniveau. Intussen kreeg ik ook het bezoek in Curaçao van een directielid van BACOB waarbij mijn conclusie was die heeft een heel groot bakkes maar kent niets van onze stiel. Ik blijf sceptisch over deze nieuwe formule die later Artesia bank gedoopt wordt maar blijf gewoon goed mijn werk doen. Duidelijk was intussen wel dat in de machtsstrijd Paribas/Bacob de Paribasiens het onderspit moeten delven en eigenlijk was niets anders te verwachten niettegenstaande Romagnoli en co. een iets ander scenario gedroomd hadden.

 Als ik België was ging ik de collega’s, intussen ex Paribasiens opzoeken, wat duidelijk was voor mij is dat ze al wat ex-Paribas was op termijn wouden uitroeien en dat ze van risico management geen kaas gegeten hadden. Een hele batterij druk doende jongens en meisjes bij risicobeheer met “slimme” modellen waarbij mijn conclusie was niemand heeft hier nog het overzicht. Op een dag gaat het goed fout en inderdaad het heeft jaren geduurd maar ik heb uiteindelijk gelijk gekregen.

In 1998 wordt mij door Christian Pinte gevraagd om voor 1 jaar bij te tekenen. 2 jaar of niets zeg ik hem, we komen tot een akkoord en mijn vertrek wordt vastgelegd op 31 maart 2001.

1999 wordt een bijzonder jaar helemaal in functie van nieuw millennium dat herinneren de lezers zich ook nog. Tot het absurde toe soms. “Heeft u een certificaat dat deze airco het nog doet op 1 januari 2000?” vraagt een ijverige ambtenaar van de toezichtshouder mij. Wel als hij het niet doet gaan we gewoon door met ons werk zeg ik hem, we zullen het tijdelijk wel warm hebben….Er worden mij nieuwe programma’s vanuit Brussel aangesmeerd, er komen IT jongens uit Brussel over de vloer etc…Op 1 januari blijkt dat het allemaal een maat voor niets was want alle bestaande IT en hardware deed het perfect. 1999 is ook het jaar waar een aanloop genomen wordt met de sluiting van de bank op Curaçao. De balans wordt stilaan afgebouwd en dit doet wenkbrauwen fronsen bij de accountants en centrale bank maar de RVC (raad van commissarissen)  blijft vol houden dat er niets aan de hand is. Het uiteindelijke nieuws van de sluiting wordt pas later aan de accountants en toezichthouder meegedeeld.

In 2000 stuurt Christian Pinte me naar Cordius om te zien of er wat zou kunnen zijn  voor mij. Wat denk je van de aandelenmarkt vraagt Hugo Lasat mij? Het is een zeepbel vooral tech en het gaat in mekaar storten want alles is zwaar overgewaardeerd zeg ik hem. Wrong answer zegt hij wij denken niet wij proberen benchmarks te verslaan. Goed dan zit ik bij de klant en zeg ik hem “ik heb goed nieuws we hebben de benchmark verslagen met 0.5%, het slechte nieuws is dat je veel geld kwijt bent door de beurscrash…”… Je kan al raden dat dat nooit wat geworden is.

Mijn avontuur met de Artesia bank op Curaçao was in de laatste rechte lijn toen we op 13 maart 2001 te horen kregen dat we overgenomen waren door DEXIA. Hoe ga ik nu nog integreren in Brussel dacht ik bij mezelf? Christian Pinte, die voor aandeelhouders vergaderingen op bezoek was in Curaçao , heeft dat voor mij allemaal netjes geregeld. Ik kreeg zekerheid en de datum van terugkeer zou midden juli zijn met start in Brussel 1 september 2001. Ik had in ieder geval een parachute en ik zou later kunnen beslissen wat ik zou gaan doen eens terug in België.

Zal ik nu stoppen en jullie laten watertanden voor het vervolg?
.................. ….
 Nee dat kan ik jullie niet aan doen.

 Op het moment dat we met onze gedachten reeds in België waren kreeg ik een telefoon van een vriend. Mijn collega zoekt een ervaren treasurer voor een Hollands  bedrijf met een familiale aandeelhouder en het zou wel wat kunnen zijn voor jou zei hij mij. Aanvankelijk wou ik niet praten maar door zijn aandringen ben ik toch gaan praten met een vertegenwoordiger van de aandeelhouders, meer uit beleefdheid dan wat anders. Van het ene kwam het andere en uiteindelijk resulteerde dit in een intentieverklaring de laatste werkdag van juni 2001. Later op de dag faxte ik mijn ontslagbrief naar Christian Pinte. Ik zou nooit meer terug keren naar wat DEXIA geworden was.

 Er zijn bepaalde factoren in het leven waar je geen vat op hebt. Door omstandigheden hebben we met zijn allen fusies en overnames ondergaan. De vele fusies en het niet geloven in het eindresultaat van deze fusies hebben er toe geleidt dat ik koos voor een nieuwe uitdaging buiten de bankensector. Mocht het Paribas België gebleven zijn had ik deze overstap van bank naar gefortuneerde familie wellicht nooit gezet .

 Met vriendelijke groeten,
Ernest

29 april 2008
Gaston Lefebvre



MAXIMAPHILIE - MAXIMAFILIE



La maximaphilie est une branche officielle de la philatélie. Elle mélange timbre, oblitération et carte postale. Le tout dans un savant mélange de règles qui se résument en "triple concordance".
C'est suite à l'arrêt d'une autre club, que Gaston Lefebvre et des autres ont repris l'activité et le rôle de Gaston a consisté à réorganiser l'activité. Mise sur pied d'une ASBL. Remise en route d'une revue. Création du site web où il assure le rôle de personne de contact et de webmaster.
En annexe une création personalisée ... et le lien vers le site pour plus de renseignements : Belgian Maximaphiles


Maximafalie is een officiële tak van de Filatelie. Zij verenigt in zich de postzegel, afstempeling en de postkaart. Dit alles is een berekende mengeling van regels die we kunnen samenvatten in een drievoudige overeenkomst.
Als gevolg van het stoppen van een andere club hebben Gaston Lefebvre en enkele anderen deze aktiviteit overgenomen. De rol van onze Gaston bestond erin deze aktiviteit te reorganiseren en een vzw op poten te zetten. Alsook het opstarten van een tijdschrift. Opmaken van een website waar hij de rol van contactpersoon en webmaster speelt.
We wensen Gaston veel succes met deze missie.
In bijlage vinden jullie een gepersonaliseerde creatie. Voor meer info verwijzen we naar de site : Belgian Maximaphiles